reż. Ivo Krankowski

czas trwania: 35 min.

Dokument ten jest opowieścią ośmiu Żydów pamiętających, jak wyglądało życie w Polsce przed drugą wojną światową. Z ich wspomnień dowiadujemy się o tym, co robili w wolnym czasie, jak wyglądała szkoła, jakie książki czytali, czy chodzili do kina, jak pamiętają pierwszą miłość. Ich wzruszające, często zabawne historie składają się na mały obraz tamtego świata. Całość uzupełniana jest fragmentami starych filmów. 

15. Sacrofilm

reż. Dorota Kędzierzawska

czas trwania: 95 min.

"Kundel" ma 11 lat i ucieka z sierocińca. Kiedy matka nie chce przyjąć go z powrotem, chłopiec zamieszkuje na starej barce

15. Sacrofilm

reż. Stanisław Różewicz

czas trwania: 99 min.

Trzy nowele ukazujące pełną napięcia atmosferę codzienności okupacyjnej widzianej oczyma dzieci.
"Na drodze":
Bohaterami noweli są zagubiony we wrześniowej zawierusze chłopiec i żołnierz wiozący po rozbiciu oddziału nikomu już niepotrzebną kancelarię. W końcu i on chwyci za karabin i stanie do nierównej walki.
"List z obozu":
Chłopcy, bohaterowie noweli, pomagają matce w trudnych dniach okupacji. Ze szczególną troską i czcią opiekują się mundurem oficerskim ojca, który przebywa w obozie jenieckim. Kiedy zjawia się u nich jeniec radziecki, uciekinier z pobliskiego obozu, dadzą mu buty i mundur ojca.
"Kropla krwi":
Bohaterką jest ukrywająca się w sierocińcu dziewczynka żydowska, u której Niemcy odkrywają typowe cechy aryjskie.

15. Sacrofilm

reż. Erwann Briand

czas trwania: 85 min.

Film ten do dobry obraz przemian obyczajowych we współczesnym świecie muzułmańskim. Ich ważną częścią są kobiety, które coraz śmielej dopominają się o większy udział w życiu publicznym. Zwróćmy uwagę, że często dochodzi do tego w społecznościach marginalizowanych, gdzie realizują się w polityce czy w życiu religijnym - sferach dawniej zarezerwowanych całkowicie dla mężczyzn. Na obu płaszczyznach da się obecnie zauważyć swego rodzaju emancypację, czy nawet więcej - rywalizację kobiet z mężczyznami. Nie dotyczy to tylko Kurdystanu tureckiego, ale w różnym natężeniu, ma ono charakter globalny na obszarach islamu. I tak przykładowo, w znanym mi najlepiej Sudanie, proces ten jest jak najbardziej widoczny. Tam jednak nie wynika tylko z aktualnych procesów modernizacyjnych i westernizacyjnych, ale inspirowany jest raczej polityką fundamentalistycznego reżimu rządzącego Sudanem, który poszukując poparcia społecznego, popiera częściową emancypację kobiet.

14. Sacrofilm

reż. Bahman Ghobadi

czas trwania: 114 min.

Mało znany i szanowany stary śpiewak, ma jechać do irackiego Kurdystanu i dać tam koncert po wieloletnim milczeniu. Jego występ ma stanowić przełomowe wydarzenie - pierwszy po upadku rządu Husajna koncert muzyczny w irackim Kurdystanie. Istotnym dopełnieniem muzyki Mamo jest głos kobiecy, jednak w Iranie kobietom nie wolno śpiewać. Muzycy, Mamo i jego dziesięciu synów, czekają siedem miesięcy, licząc, że dostaną pozwolenie na obecność śpiewaczki w ich zespole. Kiedy ich działania spełzają na niczym, decydują się na nielegalną wyprawę.

14. Sacrofilm

reż. Ingmar Bergman

czas trwania: 81 min.

Akcja filmu dzieje się w małej rybackiej osadzie. Pastor Tomas Ericsson wypełnia swoje liturgiczne obowiązki z dręczącym go poczuciem, że braknie mu wiary... Podczas dnia, w którym toczy się akcja filmu pojawiają się u niego wierni ze swoimi problemami i wątpliwościami. Żona jednego z rybaków prosi o pomoc, gdyż jej mąż jest w depresji i nie chce żyć w świecie przemocy i zagrożenia atomowego. Słowa pociechy padające z ust pastora nie brzmią przekonująco. Nie potrafi oszukiwać, że jego wiara jest niezachwiana. Pojawia się także garbaty kościelny, który opisuje pastorowi bezmiar swego cierpienia. Tomas otrzymuje list od swojej wieloletniej przyjaciółki Marty, w którym ta oskarża go, że nie umie dawać miłości. Dopiero przelanie tej czary goryczy doprowadzi do zmian w życiu pastora.

14. Sacrofilm

reż. Andriej Zwiagincew

czas trwania: 150 min.

Mąż, żona i dwójka dzieci przenoszą się z miasta przemysłowego na wieś, do miejsca urodzenia męża, aby zamieszkać w starym domu jego ojca. W porównaniu z ich poprzednim miejscem zamieszkania (miasto, które ułatwia relacje między bohaterami, wygładza nierówności, a nawet tworzy pewien rodzaj iluzji szczęścia i miłości), nowy dom oznacza Naturę. Położony jest na zapierających dech piersiach wzgórzach, na dnie prehistorycznego morza, żyznej ziemi, lecz wszystko to leży tym samym w ruinach niechęci. Jest smutne, mimo że dumne. I niczego nie udaje. Będzie wymagało ogromnego poświęcenia.

14. Sacrofilm

reż. Artur Więcek

czas trwania: 90 min.

Opowieść o trzydziesto-paroletniej kobiecie z małego, dolnośląskiego miasteczka. Zewsząd otoczonego górami i oddalonego od najbliższej, wielotysięcznej miejscowości, o 20 km. To głęboka prowincja, bez perspektyw i nadziei. Niszczeje infrastruktura, tymczasem ludzie trwają w niej, w nie rokującej na jakąkolwiek przyszłość, apatii. Wobec takiej codzienności, przeciwstawić się postanawia Ela, samotna matka kilkuletniego chłopca, zapalona pomysłodawczyni kombinowanych przepisów kulinarnych. Kobieta, która nie chce dłużej czekać i biernie się tej nijakości przyglądać, która postanawia wziąć sprawy w swoje ręce, stawiając czoła wszelkim przeciwnościom. Nie poddaje się nawet wtedy, kiedy umierają bliskie jej osoby.

14. Sacrofilm

reż. Gerwazy Reguła

czas trwania: 95 min.

Opowieść o trzydziesto-paroletniej kobiecie z małego, dolnośląskiego miasteczka. Zewsząd otoczonego górami i oddalonego od najbliższej, wielotysięcznej miejscowości, o 20 km. To głęboka prowincja, bez perspektyw i nadziei. Niszczeje infrastruktura, tymczasem ludzie trwają w niej, w nie rokującej na jakąkolwiek przyszłość, apatii. Wobec takiej codzienności, przeciwstawić się postanawia Ela, samotna matka kilkuletniego chłopca, zapalona pomysłodawczyni kombinowanych przepisów kulinarnych. Kobieta, która nie chce dłużej czekać i biernie się tej nijakości przyglądać, która postanawia wziąć sprawy w swoje ręce, stawiając czoła wszelkim przeciwnościom. Nie poddaje się nawet wtedy, kiedy umierają bliskie jej osoby.

14. Sacrofilm

reż. Carlos Reygadas

czas trwania: 144 min.

To kino kontemplacyjne, obfitujące w sceny długiego milczenia i wymownego braku akcesji, pozbawione ścieżki muzycznej - kino, które wymaga od widza wielkiej cierpliwości. Tocząca się wolno, niemal pozbawiona akcji opowieść, to niezwykła historia miłosnego trójkąta, która rozgrywa się pomiędzy żonatym Johanem, jego żoną Esther i kochanką Marianną, członkami społeczności menonitów - zamkniętej grupy radykalnych protestantów osiadłych na północy Meksyku. Menonici żyją zgodne z ustalonymi przed wiekami prawami, w których podstawą jest moralna dyscyplina, wstrzemięźliwość i wierność, posługują się zapomnianym językiem, noszą archaiczne, niemal identyczne stroje, a czas dzielą pomiędzy pracę a modlitwę. Ich świat pozbawiony jest wielkich namiętności, gwałtownych wybuchów emocji i nawet dzieci zdają się bezwarunkowo akceptować ten porządek i są najgrzeczniejszymi dziećmi na świecie, bez słowa sprzeciwu wykonującymi polecenia swoich rodziców. Jakże zaskakujące dla wszystkich okazuje się uczucie, które nieoczekiwanie rodzi się pomiędzy Johanem i Marianną. Oboje nie potrafią sobie z nim poradzić, nie wiedzą jak się zachować, a potajemne spotkania, pełne czułości, a jednak pozbawione nadziei na wspólną przyszłość, w obojgu budzą coraz większe poczucie winy. Nagrodą za cierpliwość i skupienie, którego wymaga oglądanie "Cichego światła" jest wielka wizualna uroda tego medytacyjnego obrazu, który przepełnia religijna niemal i mistyczna atmosfera oraz bogactwo tematów, które niezmiennie interesują Reygadasa: śmierć i odrodzenie, w tym przypadku więcej nawet, zmartwychwstanie, ludzka siła i wrażliwość, seks i miłość, religia i nieustannie wiara w człowieka.

14. Sacrofilm

reż. Paweł Łungin

czas trwania: 112 min.

Rok 1942, II wojna światowa. Niemiecka marynarka zajmuje radziecki holownik na Morzu Białym. Młody, przerażony marynarz zdradza przyjaciela i zabija go na żądanie wroga. Myśli, że w ten sposób uratował własne życie, ale niespodziewany wybuch zatapia statek. Rok 1976. W małym klasztorze ukrytym na wyspie na Morzu Białym zbierają się rozbitkowie katastrofy morskiej. Czekają na pomoc Anatolia - starego mnicha, który znany jest jako uzdrowiciel i prorok. On sam uważa się jednak za wielkiego grzesznika. Jaki jest związek między historią młodego marynarza i tajemniczym mnichem?

14. Sacrofilm

reż. Sergio Basso

czas trwania: 84 min.

Młody człowiek udaje się do Ziemi Świętej,aby odwiedzić miejsca związane z życiem Pana Jezusa. Podejmuje rozmowę z przedstawicielami mieszkańców tych miejscowości, którzy reprezentują różne nacje i religie.Ta wędrówka i ten dialog zilustrowane są pięknymi ujęciami filmowymi krajobrazów, oraz aktualną sytuacją religijno-polityczną w Ziemi Świętej. Atutem tego filmu jest piekna muzyka.

14. Sacrofilm