Zwierciadło

Filmowy poemat, najbardziej zagadkowe i osobiste z dzieł Tarkowskiego. To pozbawiona klasycznej fabuły spowiedź artysty, który próbuje dotrzeć do źródeł moralnego porządku we wszechświecie. Całość okraszona jest niezwykłą muzyką Edwarda Artemiewa, w którą wpleciono kompozycje Bacha, Henry’ego Purcella i innych klasycznych kompozytorów.